Koszykówka 3x3. Klaudia Sosnowska: Paryż to nie tylko marzenia, ale przede wszystkim cel. Krok po kroku idziemy po swoje

Polki z medalem ME. "Jest zwycięstwem nad naszymi słabościami"

Jakub Kłyszejko, TVPSPORT.PL: – Było blisko w Antwerpii, dokonałyście czegoś wielkiego w Austrii. Brązowa medalistka mistrzostw Europy, dumnie to brzmi!
Klaudia Sosnowska, reprezentantka Polski w koszykówce 3x3, brązowa medalistka mistrzostw Europy, zawodniczka Polonii Warszawa: – Zgadza się, wreszcie dokonałyśmy tego, na co czekałyśmy od jakiegoś czasu. Nie chcę, aby źle to zabrzmiało, ale od jakiegoś czasu "bawimy się w to". Czekałyśmy na ten sukces długo. Ciężko trenowałyśmy i poświęciłyśmy wiele, aby znaleźć się w tym miejscu. Chciałyśmy wreszcie osiągnąć jakiś sukces. Wspomniałeś o Antwerpii. Na mistrzostwa świata pojechałyśmy z dużym optymizmem. Niestety mecz z Litwinkami przekreślił medalowe nadzieje. Teraz wszystko poszło po naszej myśli.

– Czułyście przed turniejem, że to jest ten moment? Nakładałyście na siebie dużą presję?
– Przed każdym turniejem nakładamy na siebie presje i mamy coraz większe oczekiwania. Stworzyłyśmy zespół i na każdym turnieju chcemy walczyć o najwyższe cele. Cieszymy się, że mamy upragniony medal. Lepiej późno niż wcale!

– Najważniejsza chwila turnieju w Austrii to?
– Spotkanie z Litwą, które było dla nas przełomowe. Wiedziałyśmy, że idziemy po swoje i nikt nie może nam zabrać medalu. Wygrana mocno nas zbudowała i pozwoliła iść dalej łatwiejszą ścieżką. Dzięki temu uniknęłyśmy w ćwierćfinale Francji.

⚪️�� Powiedz, że mamy medal, nie mówiąc, że mamy medal ��

��❗️#KoszKadra @EnergaSA @totalizator_sp pic.twitter.com/0tiCQWrptR

— KoszKadra (@KoszKadra) September 11, 2022

– Jak wasza drużyna zmieniała się przez ostatnie tygodnie, miesiące?
– Droga do medalu nigdy nie jest łatwa. Na koniec jest za to bardzo przyjemnie. Przed mistrzostwami świata miałyśmy turniej dosłownie co tydzień. Pojawiały się delikatne roszady. Ania Pawłowska pojechała z nami na kwalifikacje do mistrzostw Europy. Osiągnęłyśmy sukces, ale jest to zasługa wszystkich dziewczyn, które trenowały i były z nami od początku.

– Co jest waszą największą siłą?
– Nasza przyjaźń. Stworzyłyśmy kolektyw. Świetnie dogadujemy się ze sobą również poza boiskiem. Każda z nas coś wnosi do drużyny. Mamy do siebie pełne zaufanie i dużą dozę sympatii.

– Bez sympatii ciężko byłoby wytrzymać ze sobą tyle czasu…
– Sierpień był nieco luźniejszy, bo tylko na początku miesiąca miałyśmy jeden turniej. W maju i czerwcu byłyśmy ze sobą praktycznie non stop. W lipcu leciałyśmy do Mongolii, a sam powrót trwał 57 godzin. Gdybyśmy się tak nie lubiły, to byłoby znacznie trudniej. Teraz mamy wiele wspomnień i często się z nich śmiejemy. Nie mamy siebie dość i powiem więcej. Gdyby nie powrót do 5x5, chętnie poleciałabym z dziewczynami na wspólne wakacje.

– Aż tak?
– No jasne, ale naszym głównym celem jest walka o medale i wiemy, po co tu jesteśmy. Kluczem do sukcesu jest to, że nigdy nie robimy nic na siłę.

– Warto wspomnieć, że grę w koszykówkę łączysz z zawodowymi obowiązkami.
– Tak i mogę powiedzieć… z pracy do pracy. Dodatkowo zaczyna się sezon 5x5 i zaraz trzeba zmierzać na trening. Mam bardzo wyrozumiałego pracodawcę. Dziś miałam miły dzień. Wszyscy gratulowali sukcesu i było przemiło. Mogę łączyć obowiązki zawodowe ze sportowymi. Czuję mocne wsparcie w firmie. Wykorzystałam swój urlop na wyjazdy 3x3, ale jeżeli mamy zgrupowanie w Trójmieście, to nie muszę być fizycznie w biurze. Mogę pracować zdalnie. Wszystko jest kwestią dogadania. Jestem wdzięczna, że mam taką możliwość.

– Niedawno powstał żeński Lotto 3x3 Team. To dla was dodatkowa motywacja i bodziec do jeszcze większej pracy?
– Tak. To dla nas fajny sygnał, że czekają lepsze czasy w żeńskim 3x3. Widzimy, że dużo dzieje się wokół naszej drużyny. Mam nadzieję, że w przyszłym roku będzie to jeszcze bardziej widoczne i będziemy mogły częściej wyjeżdżać na turnieje. Chciałabym, aby jak najwięcej Polek uczestniczyło w imprezach wyższej rangi.

– Po cichu nie myślisz, aby pójść drogą Przemysława Zamojskiego i poświęcić się jedynie koszykówce 3x3?
– (długa chwila ciszy) U nas jest nieco inna sytuacja. W żeńskim 3x3 nie ma jeszcze tak wielu turniejów, jak u mężczyzn. Do tego momentu 5x5 dodaje mi pewności siebie. Mam możliwość regularnego trenowania i na razie nie ma jeszcze szans na zamianę.

– Paryż 2024 siedzi już w głowie?
– Już kiedyś wspomniałam, że Paryż to nie tylko marzenia, ale przede wszystkim cel. Krok po kroku idziemy po swoje. Mam nadzieję, że uda się nam to osiągnąć!